جهانی از لامسه ( زبیده حسینی1395 / 96

جهانی از لامسه ( زبیده حسینی) انتشارات نصیرا 

شعری از شاعر
**
شکل تَرَک خورده ای از او را 
از این زاویه که ببینی
جسمی لبالب از کبود / تن می زند بر سنگ
از این کناره که کم می شوم از نفس / تن می زند
تصویرهای روشنم از سقوط/ بر صخره های کوک می آویزند
شکل تَرَک خورده ای از مرگ 
بر آلت ِ قتاله ای فرو افتاد
بر گردنی که به خود نمی پذیرد
عضوی از آینه را به استخوان چسبانده است
پس با توان ِِ کلیدها و مهر بنویس:
تو جانی از منی 
که می رود و باز می رود و باز ....
و این زمانه که از نای ِ بریده آمده ست
در جمله ای کوتاه 
به آستین ِ بوسه دست تکان می دهد
مارها
اشکال ِ من را ، در روشنایی ِعصر
به سنگ های سینه ات تحویل می دهند
سردم شده ست در ترک و وصل های موقت
جان می رود
و چه خالی ست جای تو بر گردن

زبیده حسینی